SLUITEN

Studebaker Manta Ray (1951)

Wat is een Studebaker Manta Ray (1951)?

De Studebaker Manta Ray is een auto (uit 1951) die gebouwd is door Glen Hire en Vernon Antoine uit Whittier (Californië), twee medewerkers van de North American Aviation Company. Het feit dat de ontwerpers zich bij het ontwerp van de auto hebben laten inspireren door de technieken uit de luchtvaartindustrie (en dan meer specifiek op de op Harley Earl’s XP-8 Le Sabre uit 1951) blijkt wel uit het feit dat de auto was geassembleerd uit glasvezel mallen. De neuskegel werd met de hand gebeeldhouwd uit hout en vervolgens gegoten in metaal uit een mal. Daarnaast is de Studebaker Manta Ray voorzien van een centrale turbine en drie staartvinnen. Een Studebaker Commander uit 1951 vormde uiteindelijk de basis voor het concept. De standaard carrosserie van de Commander werd verwijderd en vervangen door een driezits roadster-carrosserie van glasvezel. Deze carrosserie is gegoten in 14 secties. De Studebaker Manta Ray is oorspronkelijk afgewerkt in een metallic gouden kleur en werd aangedreven door een 232 CI Studebaker V8 krachtbron die voor in de auto geplaatst was. De achterwielaangedreven auto was uitgerust met een handgeschakelde drieversnellingsbak. De Studebaker-motor en aandrijflijn van de Commander werden dus behouden. De achterlichten van de Studebaker Manta Ray zijn afkomstig van een Lincoln en de bumpers waren op maat gemaakt van Hudson-onderdelen. De vulopening voor de brandstof was vakkundig verborgen in het middelste achterlicht. De Studebaker Manta Ray werd voorzien van Stewart Warner instrumenten en een Plymouth snelheidsmeter. Hoewel er plannen waren om meerdere exemplaren van de auto te produceren is er uiteindelijk slechts één Studebaker Manta Ray gebouwd.